Η καρδιακή δυσλειτουργία που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια ή μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας κάποιου καρκίνου αποτελεί αντικείμενο συνεχούς αυξανόμενου ενδιαφέροντος σε διάφορα επίπεδα μέσα στο χώρο της υγείας.  Η Καρδιοογκολογία είναι ένας καινούργιος τομέας της Καρδιολογίας που εστιάζει στην ανίχνευση, παρακολούθηση και θεραπεία της καρδιαγγειακής νόσου που εμφανίζεται στα πλαίσια της θεραπείας του καρκίνου. Τόσο η χημειοθεραπεία όσο και η ακτινοθεραπεία μπορεί να προκαλέσουν καρδιακή δυσλειτουργία αποτελώντας βασική αιτία νοσηρότητας και θνητότητας μεταξύ των ασθενών με καρκίνο.

Πιο συγκεκριμένα οι αρρυθμίες σχετίζονται συχνά με τη θεραπεία του καρκίνου με πιο συχνή την κολπική μαρμαρυγή και σπανιότερες τις κοιλιακές ταχυκαρδίες. Ειδική μέριμνα θα πρέπει να λαμβάνεται για τους ασθενείς που φέρουν εμφυτεύσιμες συσκευές και θα πρέπει να υποβληθούν σε ακτινοβόληση της αντίστοιχης περιοχής στα πλαίσια της θεραπείας τους. Το σημαντικό είναι ότι τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν αναστρέψιμη ή μη καρδιακή ανεπάρκεια. Τα φάρμακα που μπορεί να οδηγήσουν συχνότερα σε καρδιακή δυσλειτουργία είναι οι ανθρακυκλίνες και το “trastuzumab”- ένα μονοκλωνικό αντίσωμα -, με την καρδιακή ανεπάρκεια που προκαλεί το τελευταίο να είναι συνήθως αναστρέψιμη σε αντίθεση με τις ανθρακυκλίνες. Είναι απαραίτητη η περιοδική παρακολούθηση των ασθενών κυρίως με την υπερηχοκαρδιογραφία – τρισδιάστατη απεικόνιση για τον υπολογισμό του κλάσματος εξώθησης της αριστερής κοιλίας και εκτίμηση της μυοκαρδιακής παραμόρφωσης της καρδιάς – και τον προσδιορισμό βιοδεικτών όπως τα νατριουρητικά πεπτίδια, με στόχο την πρώιμη αναγνώριση πιθανής καρδιοτοξικότητας και την αντιμετώπισής της. Προς αυτή την κατεύθυνση είναι σημαντική η καρδιολογική εκτίμηση του ασθενούς πριν την έναρξη χημειοθεραπείας ή/και ακτινοθεραπείας (για να υπάρχει μελέτη αναφοράς), καθώς και σε όλη τη διάρκεια αυτών, αφού η καρδιακή δυσλειτουργία μπορεί να εμφανιστεί οποιαδήποτε χρονική στιγμή της θεραπείας αλλά και αρκετά χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της. Ειδικά για τα άτομα υψηλού κινδύνου πρέπει να σχεδιαστεί ένα λεπτομερές και κατάλληλα προσαρμοσμένο πλάνο διαχείρισης τους με τη συνεργασία του θεράποντα ογκολόγου κι ενός εξειδικευμένου καρδιολόγου. Αν ο ασθενής παρουσιάσει καρδιακή ανεπάρκεια, ακόμη και χωρίς την παρουσία κλινικής συμπτωματολογίας, ακολουθείται η κλασική θεραπεία της καρδιακής ανεπάρκειας παράλληλα με τη θεραπεία για τον καρκίνο εφόσον αυτή δεν μπορεί να διακοπεί.

Επομένως γίνεται κατανοητό ότι οι ασθενείς με οποιαδήποτε νεοπλασματική νόσο που πρόκειται ή έχουν ήδη υποβληθεί σε χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία θα πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά από εξιδεικευμένο καρδιολόγο.